Nu, weken na de prachtige fietstocht, tijd om de balans op te maken. M'n uitgebreide, prezieze voorbereiding gaf veel rust. Het stelde me in staat snel te schakelen waar het nodig was. Door de enorme gastvrijheid van de logeeradressen was het relatief eenvoudig om 'tot last te zijn'. Heb me weinig sociaal ongemakkelijk gevoeld, ook niet achteraf. Dat is me meegevallen. Denk regelmatig met een glimlach terug op de leuke ontmoetingen en dito gesprekken. Ook het landen, na thuiskomst is betrekkelijk makkelijk gegaan. De tocht heeft me geen nieuwe inzichten gebracht, daar ben ik eigenlijk wel blij mee. Het heeft iets bevestigend gewerkt, zoiets als: ,hé mocht je het ff vergeten zijn: je kent jezelf het beste.' Nu weken later, vind ik het lastig de draad weer op te pakken. Dwz zeggen, welke draad? Heb op dit moment geen doel in m'n hoofd waar ik bezig kan. Dat voelt wat leeg en onbestemd en dat kan omslaan naar unheimisch en de dysthymie aanwakkeren, tot nu toe gaat ...